ప్రేమ అనేది మనసులోకి ఒక్కసారి అడుగుపెట్టిందంటే ఇక ఆ క్షణం నుంచి మనిషి మరోలోకంలో ప్రతినిధి అవుతాడు. ప్రేమ అనే ఆలోకంలో అతనికే తెలియనంత కొత్తగా అతను మారిపోతుంటాడు. మనసుకు నచ్చినవారు జీవితంలో తొలిసారిగా ఎదురై గుండెల్లో చిచ్చు రేగిన ఆ క్షణం నుంచి ఇక అతను తన గురించి పూర్తిగా మర్చిపోతాడు.
నిరంతరం ప్రేమ నామాన్ని జపిస్తూ దానికోసం తపిస్తూ గడిపేస్తుంటాడు. ప్రేమ అనేది గుండెల్లో అడుగుపెట్టిన తర్వాత కూడా మనిషి తన స్వకార్యాలు నిర్వహిస్తున్నా ఎందుకో ప్రేమ మాత్రమే అతని శ్వాసలాగా అనిపిస్తుంది. ముందు ముందు ఆ ప్రేమ కోసమే తాను బ్రతకాలని దాని ముందు మరేమీ అక్కర్లేదని మనసులో పదే పదే అనిపిస్తుంటుంది.
అందుకే మనసు ముంగిట్లో ప్రేమ అడుగు పెట్టిన క్షణం నుంచి తన చుట్టూ ఉన్న ప్రపంచం వెక్కిరిస్తున్నట్టు తనలో ప్రేమను నింపిన వారితో ఉండే ప్రేమ ప్రపంచం మాత్రమే తనపై అభిమానాన్ని చూపిస్తున్నట్టు అనిపిస్తుంది. అందుకే ప్రేమ అనే భావం మనసులో అడుగుపెట్టినప్పటి నుంచి మనిషి తన ప్రేమికుడు లేదా ప్రేయసికి చెందిన లోకంలో జీవించడానికే ఎక్కువగా ఇష్టపడుతుంటాడు.
ఈ కారణంగానే ప్రేమలో పడ్డవారు భౌతికంగా అందరి మధ్యా ఉన్నా కూడా మానసికంగా మాత్రం తన మనసు దోచినవారి సానిహిత్యంలో ఉన్నట్టుగా ప్రవర్తిస్తుంటారు. అయితే ఇంతటి గొప్ప లక్షణమున్న ప్రేమ భావాన్ని కల్గినవారిలో మరో రకం కూడా ఉంటారు.
వారిలో ప్రేమ తీవ్ర స్థాయిలో ఉంటుంది. కానీ ఆ ప్రేమభావం జీవితంలో ఒక్కసారి కూడా తమ ప్రేయసి ముందు ఆవిష్కరించబడదు. కానీ తమలో మాత్రం ప్రేమ తీవ్రత సముద్రం కంటే మరింత లోతుగా ఉన్నట్టు వీరు ఫీలైపోతుంటారు. అలాంటి వారిని మనం ఎరక్కపోయి కదిలించామంటే తనలో గుడి కట్టుకున్న ప్రేమ భావాన్ని మన ముందు పరిచే సాహసం చేస్తారు. తన ప్రేమ సామాజ్రంలో తానెంత సుఖంగా ఉంటోంది, అక్కడ ఉండే ఆనందాలు, అద్భుతాలు అన్నీ వివరించే ప్రయత్నం చేస్తారు.
అలా తన ప్రేమలోకం గురించి ఎంత చెప్పినా వారిలో ఇంకా ఎదో ఒక అంశం మిగిలే ఉంటుంది. అందుకే తమ ప్రేమ గురించి చెప్పడం మొదలు పెట్టినవారిని భరించడం ఎవరికైనా కష్టమే. ఇలాంటివారి చూసే కాబోలు ప్రేమ పిచ్చోళ్లు అనే నానుడి ప్రచారంలోకి వచ్చుంటుంది. ఇలా సమాజం(లోని కొందరి) చేత ప్రేమ పిచ్చోళ్ల గా పిలవబడే వీరి గురించి అసలు విషయం చెప్పుకోవాలి.
వీళ్లు ప్రేమలో పడ్డ విషయం వీరి చుట్టూ ఉన్న అందరికీ తెలిసిపోతుంది. కానీ ఒక్కరికి తప్ప. ఆ ఒక్కరు వేరెవరో కాదు వీరిలో ప్రేమ కలగడానికి కారణమైనవారు కావడం గమనార్హం. ఎందుకంటే చూచిన తొలిచూపులోనే వీరు ఎదుటివారిని ప్రేమించేసి వారి మీద కల్గిన ప్రేమ భావంతో ఆ క్షణం నుంచి ప్రేమ బాధితులుగా తిరిగేస్తుంటారు.
కానీ ఒక్కసారి కూడా తమ ప్రేమ గురించి తమ ప్రేయసి దగ్గర చెప్పరు. వాళ్లు ఎదురుపడ్డా, పలకరించినా పళ్లు కన్పించేలా నవ్వుతారే తప్ప మరేమీ మాట్లాడరు. అలా వీరిలో పుట్టిన ప్రేమ భావానికి వయసు నిండిపోతూ ఉంటుంది. ఇలా గడిచిపోతోన్న వీరి ప్రేమ పయనంలో ఓ శుభ దినాన వీరి ప్రేయసి? తన పెళ్లి శుభలేకను తెచ్చి వీరి చేతిలో పెట్టేస్తుంది. అప్పుడు కూడా మరోసారి పళ్లు బైట పెట్టి నవ్వడం తప్ప మరేమీ చేయరు.
అటుపై ఆ అమ్మాయి పెళ్లికి వెళ్లి నూతన వధూవరులను చూసి మనసులోనే ఓ విరక్తి నవ్వు నవ్వేసుకుని పెళ్లి విందును కడుపారా భోంచేసేసి ఓ నిటూర్పు విడిచి ఇంటికి వచ్చేస్తారు. అలా తమ జీవితంలో ఓసారి ప్రేమలో ఓడిపోయినట్టుగా సందర్భమెచ్చినపుడు ఇతరులకు వివరించేస్తూ ఉంటారు.
ఇలాంటి ప్రేమలు ఎప్పటికీ పిచ్చివే. ఎందుకంటే ప్రేమంటే ఒకరిని గురించి మనసులో మాత్రమే అనుకోవడం కాదు. ప్రేమ అనే భావం మనసులో అడుగుపెట్టినపుడు అందుకు కారణమైన వారికి దాని గురించి చెప్పగలగాలి. వారి ప్రేమను పొందేందుకు ప్రయత్నించగలగాలి. అలా ప్రయత్నించీ కోరుకున్నవారు దక్కకపోతే ప్రేమ ఓడినట్టు? తప్ప మనసులోనే పుట్టి మనసులోనే ఉండిపోతే అది ఖచ్చితంగా ప్రేమకాదు. అలాంటి ప్రేమను పిచ్చి ప్రేమ అనడంలో బహుశా తప్పు లేదేమో.
