దేవతలకు పూజలు ఎప్పుడంటే అప్పుడు చేయకూడదు. ప్రభాతకాలం, మధ్యాహ్నం, సాయంకాలాలలో ప్రశాంత మనస్సుతో శుభ్రంగా పరమాత్మను పూజించాలి. దీన్ని బాహ్యపూజగా పరిగణిస్తారు. ఈ పూజ మనస్సు లోపలికి మళ్లితే మానసిక పూజగా మారుతుంది. ఆ పూజలకు సమయాలుండవు.
చివరకు ''యద్యత్ కర్మకరోమి తత్తదఖిలం శంభో తవారాధనమ్'' అన్నట్లు ఏ పనిచేసినా పూజయేనన్న భావంతో స్థిరపడాలి. అలానే జపం కూడా చేయాలి. ప్రారంభంలో ఈ జపం మూలకూర్చుని, మూలపట్టుకుని జపంచేస్తూ చేస్తూ చివరకు మూల, మూలలు వదిలి మనలో నిరంతరంగా జపం కొనసాగేలా చేస్తాయి ఈ పూజలు.
భగవంతునికి మనం అర్పించవలసినవి పదార్థాలు కావు. మనలోని ఆహంకారాలు, కామనలు వంటివే. అలాగే హారతులంటే కేవలం కర్పూరం వెలిగించడమే కాదు. మనలోని అహంకారాన్ని కర్పూరంలా వెలిగించి పరమాత్మకు సమర్పించడమని అర్థం. పుష్పం సమర్పయామి అని పువ్వులకు మనలోని దుర్వాసనులను పట్టించి స్వామి పాదాల మీదుగా సమర్పిస్తే ఆ పాదాలు ఆ దుర్వాసనలను శుభ్రం చేసి మళ్లీ మనకిస్తే వాటిని శిరస్సున ధరిస్తామని పురోహితులు చెబుతున్నారు.
